پیشرفت شغلی - چرا بعضی‌ها تو کار پیشرفت می‌کنن و بعضی‌ها نه؟

فهرست محتوا

اگه دنبال پیشرفت شغلی هستی این مقاله رو تا انتها بخون! بذار رک بگم. پیشرفت توی کار هیچ‌وقت شانسی نیست. اونی که هی می‌ره جلو، لزوماً نابغه‌تر از تو نیست. اما یه فرق ریز (و کشنده) بین تو و اونه:

اون تصمیم گرفته از منطقه امنش بزنه بیرون.
تو هنوز داری دور خودت می‌چرخی، با کلی توجیهِ منطقی.

۱. بعضیا پیشرفت می‌کنن چون “توهم تخصص” ندارن

دیدی بعضیا یه کارو خوب بلدن، بعد دیگه تکون نمی‌خورن؟ چون فکر می‌کنن دیگه یاد گرفتن تموم شده. اما اونی که پیشرفت می‌کنه، می‌دونه تخصص یه فراینده، نه یه مدرک.
هر روز یه چیزی یاد می‌گیره. هر روز یه قدم بر میداره.

بارها شده از بچه های شرکت یا کارآموزهایی که میان تو شرکت میپرسم تو فلان مهارت که میگی بلدی از صفر تا 10 چند به خودت میدی؟؟ میگه 10!! 9!!

و بعد از محک زدنش مشخص میشه به زور به 3 میرسه! مشکل چیه؟

فرض کن قرار یک مسیر یا جاده رو طی کنی! و نمیدونی این جاده چقدر طولانیه! چند کیلومتر طی میکنی! فکر میکنی خوب این جاده نهایتا 5 یا 6 کیلومتر دیگه است! پس به زودی جاده تمام میشه!

چون اطلاع و آگاهی از مسیر و چالش های اون نداری، فکر میکنی بیشتر راه رفتی! اما ای دل غافل… صدها کیلومتر دیگه مونده و تو تازه چند کیلومتری رو طی کردی و به خیال خودت دیگه تمومه! نزدیک شدم!

اکثرا بر اساس اطلاعات ناقص و اشتباه و نداشتن تجربه کافی فکر میکنن متخصص شدن و دیگه چیزی برای یادگیری نیست! از من بشنو! هیچوقت مسیر یادگیری تمام نمیشه و هیچوقت متخصص 10 از 10 نمیشی!

چون مسیر علم دائما در حال پیشرفته! هرچی میریم جلوتر متوجه میشیم هیچوقت به انتها نمیرسیم! به همین خاطر یادگیری هیچوقت تمام نمیشه!

افرادی که دائما رو یادگیری و افزایش دانش و مهارتشون تمرکز نمیکنن از پیشرفت جا میمونن و بقیه از اون ها سبقت میگیرن! به همین راحتی پیشرفت خودشون فدای توهم خودشون می کنن!

۲. بعضیا پیشرفت نمی‌کنن چون از “نه شنیدن” می‌ترسن

نمی‌رن سراغ پروژه‌ی جدید، چون ممکنه خراب کنن. نمی‌رن پیشنهاد بدن، چون ممکنه رد بشن. در حالی که اونی که پیشرفت می‌کنه، از «نه» انگیزه می‌گیره.
براش شکست مثل آب یخه؛ تلخه ولی بیدارت می‌کنه.

شخصا عاشق و شیفته اونهایی میشم که لیمیت (Limit یعنی محدودیت) ندارن!

گاهی از بچه های شرکت میپرسم کی میتونه فلان کار رو انجام بده؟ جواب ها:

من نمیتونم
بلد نیستم
میترسم انجام بدم خراب کنم
و…

اما جوابی که به نظر من درسته:

من بلد نیستم! الان نمیتونم! اما دوست دارم یاد بگیرم تا انجامش بدم! پس میرم سراغش به دنبال جواب و راه حل میگردم تا انجامش بدم! و انجامش میدم!

تمام استراتژی جذب من رو همین اصل نهفته! در درجه اول دنبال همچین افرادی هستم.

۳. بعضیا چون دنبال تأییدن، رشد نمی‌کنن

می‌خوان همه دوسشون داشته باشن. همه خوششون بیاد از کارشون. همه بگن چقدر خوبی.
ولی تو دنیای واقعی، پیشرفت یعنی تصمیم بگیری بعضیا خوشت نیاد ازت.
چون تو داری مسیرتو میری، نه مسیر بقیه رو.

پیغمبر خدا هم باشی باز یکی پیدا میشه تورو تایید نکنه! من میگم خود خدا هم خودش نشون بده باز یه عده نمیپذیرن!

پس چرا دنبال تایید بقیه هستی؟

میترسی بقیه فکر کنن خودشیرینی؟ بچه مثبتی؟ دست رو خراب میکنی؟

بزار راحتت کنم! تو موفق بشی یا نشی! هیچ کس برات کاری نمیکنه!

موفقیت و آینده خودت فدای اونها نکن!

بقیه گاهی برای رسیدن به تو تلاش نمیکنن تا از تو سریع تر حرکت کنن! گاهی کاری میکنن تا تو از حرکت بایسیتی!

تورو پائین میکشن تا در حد خودشون بشی و بالاتر از اونها نباشی!

۴. بعضیا چون “سریع جواب” می‌خوان، بی‌نتیجه می‌مونن

می‌خوان امروز شروع کنن، فردا نتیجه بگیرن.
در صورتی که اونایی که جلو می‌رن، بلد شدن صبر کنن.
صبر کنن، ثابت‌قدم بمونن، و مهم‌تر از همه: تو روزهای بی‌حال هم کار کنن.

تا دلت بخواد دیدم! شاگرد، کارآموز یا نیروی کار که صبر نداره! راه صد ساله رو میخواد یک شبه بره!

نتیجه؟؟ دائما از این شاخه به اون شاخه!

یه روز تو شبکه های هرمی، سریع میخواد پولدار بشه!

یه روز بورس!

یه روز ارز دیجیتال!

یه روز …

همیشه از این شاخه به اون شاخه! از این شرکت به اون شرکت!

صبر کلید موفقیته! صبر کنی! فکر کنی! تلاش کنی! قدم به قدم، آهسته آهسته پیش بری!

اما کو گوش شنوا! البته وجود این دست ادما برای آدمای نقطه مقابلشون مزیته! زود مسیر رو برای اونا خالی میکنن!

زود پیاده میشن و فضا برای نشستن شما بیشتر میشه!

۵. بعضیا چون خودشونو نمی‌بینن، جلو نمی‌رن

همه چی رو می‌ندازن گردن بازار، کارفرما، تیم، خانواده، دولت، شانس…
ولی اونی که رشد می‌کنه، قبل از همه، به خودش نگاه می‌کنه.
خودآگاهی‌ش بالاست. می‌دونه ایراد داره، ولی فرار نمی‌کنه ازش.

آخ که عاشق این آدمام! دوسشون دارم! اول به خودش نگاه میکنه! خودش رو مسئول میدونه! و همین مسئولیت پذیری عامل پیشرفتشه!

چرا؟

اولا، ایرادات خودش میبینه و رفع میکنه

دوما، نبض زندگیش تو دست خودشه! اصلا زندگیش تو دست خودشه نه بقیه! تصمیمای بقیه کمترین اثر تو زندگیش داره! با هر باد و نسیمی از مسیرش منحرف نمیشه!

6. چون بعضیا «خودآموز» هستن، بعضیا منتظر کلاس بعدی‌ان

اونی که پیشرفت می‌کنه، منتظر مدرس، ورکشاپ و لایو اینستاگرامی نیست.
می‌ره می‌گرده، یاد می‌گیره، تست می‌کنه، می‌سازه، زمین می‌خوره، دوباره ادامه می‌ده.
ولی خیلیا منتظرن تا یکی بیاد «مجوز یاد گرفتن» بده!

از 100 درصد جوونای که دیدم بیشتر از 90 درصد منتظر یکی بهشون یاد بده! همیشه منتظرن! 10 سال هم تو شرکت باشن اگه تو چیزی یاد دادی که دادی! ندادی هیچ تکونی نمیخورن!

اون 10 درصد، دائما دنبال یادگیری هستن و منتظر نمیمونن! الان که شما تا دلت بخواد آموزش رایگان و غیررایگان هست! پس منتظر چی هستی؟؟؟

۷. بعضیا “کار می‌کنن”، بعضیا “ادا در میارن”

یه سری از آدما وقتی پشت لپ‌تاپن، وانمود می‌کنن خیلی سرشون شلوغه. ایمیل، تسک، جلسه… ولی خروجی؟ صفر!
اونایی که پیشرفت می‌کنن، حواسشون به یه چیزه: نتیجه.

اکثرا تلاش میکنن از از زیر کار در برن! کار کمتری بهشون سپرده بشه یا کارهای ساده بگیرن!

تعداد معدودی هستن که سرشون برای چالش درد میکنه! من به اینها میگم زحمت کش! بعضی ها واقعا زحمت کشن و کار کردن و چالش رو دوست دارن!

تضمین میکنم اینها موفقن! شک نکن.

۸. چون بعضیا “همیشه شاگردن”، بعضیا “خیلی زود استاد می‌شن”

کسی که همیشه خودش رو در حال یادگیری می‌بینه، پیشرفت می‌کنه.
ولی اونایی که فکر می‌کنن دیگه تمومه و به آخر خط یادگیری رسیدن، معمولاً اولین قربانی‌های تغییرن.

شخصا متعقدم همیشه یه دانش آموز یا دانشجو هستم! هرچی بیشتر یاد میگیرم و تجربه کسب میکنم میفهمم که چقدر کم میدونم! چقدر تجربه کمی دارم!

میدونم این مسیر هیچ وقت انتها نداره! یعنی قرار نیست هیچوقت 10 از 10 بشم! حتی 9 از 10 !

وقتی کسی از من میپرسه تو فلان مهارت چندی؟ میگم از اونچه که تا حالا میدونم و یاد گرفتم یا میدونم باید یاد یگریم مثلا 3 هستم، 4 هستم!

چون هر چی بیشتر یاد میگیرم میفهمم کلی چیز هست که هنوز یاد نگرفتم.

۹. چون بعضیا برای پول کار میکنن

کیه که از پول بدش بیاد؟ منم دوست دارم! خیلی هم دوست دارم!

اما پول برام اولویت نیست! یعنی چی؟

یعنی ترجیح میدم درآمدم بیشتر بشه نه اینکه پول بیشتری بگیرم!

الان برات توضیح میدم!

فرض کن مشتری میاد و یه پروژه میخواد از من! همیشه چیزی که بهش میدم ارزشش بیشتر ار پولیه که میگیرم. به عبارتی همیشه پول کمتری از چیزی که باید میگیرم. اما چرا؟

تجربه ثابت کرده مشتری راضی، نه تنها بارها از تو خدمات میگیره بلکه تورو به بقیه معرفی می کنه.

مورد بعدی اینکه حاضر برای پیشرفت هزینه بدم!

ترجیح میدم بابت آموزش دیدن پول بدم!

اگه از من بخوای بابت چیزی که میتونم از تو یاد بگیرم بهت پول بدم میدم!

کارآموزت میشم! ازت پول نمیگیرم اما ازت یاد میگیرم و تجربه کسب میکنم.

چون میدونم اون پول خیلی زود تمام میشه اما اون دانش و تجربه برای من بیشتر پول میسازه!